the mask.
hindi na man nya alam kung malakas ako. wala lang... lagi kasi akong nakikinig, basta, dun at dun lang lagi ako para sa kanya. hindi ko na man matitigil ang liwanag sa kanyang katawan. pero... pwede akong gumawa ng lilim na pwede tumakip sa kanya. eh di, wala nang araw. oh diba... ang galing ko talaga.
lagi nyang sinasabi sa akin kung ano ang nagyayari sa kanya. walang nakakaalam na takut ako sa laman loob ko. kasi ang dami rin nya ng mga kaybigan na gusto sya. eh kung kunin nila sa kin ang minamahal ko? ayo ko nga.
pero mabait pa rin sya sa akin. kasi laging nanduon pa rin sya para sa akin. ang dami dami nyang pwedeng gawin pero binibigyan nya pa rin ako ng oras sa telepono.
ewan ko ba. mahal nya ba talaga ako? kasi ang dami nya rin ginagawa sa ibang lalake na medyo uncomfortable ako. pero siguro... okay lang. hindi na man niya sinasabihan na mahal nya sila. pero hindi nga ba? ma tanong nga.
hay. sumasakit lang ang puso ko sa pagiisip nang mga eto. gusto lang tumakbo o lumipad. minsan, ayo ko na nagiisip.
kaya nga lang... mahal ko sya... ang tanga ko talaga.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment